بازی بزرگ ماهیگیری پس از اختراع قایق موتوری به عنوان یک ورزش شروع شد . چارلز فردریک هولدر _ زیست شناس دریایی و محافظه کار سابق _ به عنوان پایه گذار این ورزش در سال 1898 شناخته می شود . او در ادامه مقالات و کتاب های زیادی را در این زمینه منتشر کرد که به دلیل ترکیب جزئیات علمی دقیق و روایت های هیجان انگیز مورد توجه قرار گرفت . قایق های ماهیگیری مخصوص این بازی در اوایل قرن بیستم ظاهر شدند . یک نمونه از آن در سال 1915 در جزیه کاتالینا ، کالیفرنیا مورد قرار گرفت و سال بعد به هاوایی منتقل شد . بر اساس گزارش ها ، آن قایق یک کابین قایق ران ، یک محل مناسب برای نگهداری ماهی های بزرگ و محل هایی تعبیه شده برای قرار دادن چوب ماهیگیری داشت.

انواع گونه های ماهی در بازی بزرگ ماهیگیری

بیل ماهی ( اره ماهی ، مارلین ، باله ماهی ) ، ماهی های تن  ( آبی ، باله زرد ، چشم درشت ) و کوسه ها (ماکو ، گاو نه ، سفید بزرگ ، ببر ، سر چکشی و دیگر گونه های بزرگ ) گونه های اصلی ای هستند که به عنوان ماهی های شکاری بزرگ شناخته می شوند . بسیاری از ماهیگیران تارپون در اقیانوس اطلس را نیز یک گونه مناسب برای بازی بزرگ ماهیگیری می دانند.

مکان ها

از نظر تاریخی بیشتر مکان هایی که این ورزش در آن توسعه یافته است ( مانند کالیفرنیا ، باهاما ، استرالیا ، شمال نیوزلند ، پاناما و.. ) از حضر تعداد زیادی ماهی مناسب این فعالیت در محدوده نزدیک به ساحل بهره می بند . از آنجایی که قایق های مورد استفاده برای بازی بزرگ ماهیگیری اکنون بزرگتر ، سریع تر ، برد طولانی تر شده اند ، بازی بزرگ ماهیگیری هم اکنون در فواصلی حدود 60 تا 70 مایل دورتر از ساحل انجام می شود . امروزه بازی بزرگ ماهیگیری در بنادر سواحل گرمسیری و معتدل و عملا در سراسر جهان انجام می شود.

قایق های Big Game Fishing

ماهیگیری Big fishing به یک قایق با قابلیت های مناسب و برد کافی برای انتقال خدمه به مناطق ماهیگیری و بازگشت نیاز دارد. قایق‌هایی که با این الزامات مطابقت دارند ممکن است به اندازه قایق‌های ۱۸ تا ۲۱ فوتی ای باشند که معمولاً در امتداد سواحل استرالیا، در نیوزیلند و در سواحل آرام جزایر هاوایی استفاده می‌شوند، جایی که آنها به عنوان "ناوگان پشه" شناخته می‌شوند. 


هزینه یک قایق مناسب، لوازم الکترونیکی، تجهیزات و هزینه های عملیاتی (سوخت و سایر مواد مصرفی، بیمه، هزینه پهلوگیری و نگهداری) می تواند بسیار قابل توجه باشد. در نتیجه، بسیاری از ماهی‌گیران بازی‌های بزرگ ترجیح می‌دهند از خدمات چارتر استفاده کنند، جایی که استفاده از قایق و تجهیزات، و تخصص یک کاپیتان در یافتن ماهی را به کار می‌گیرند، به جای حفظ خدمات خود. در هر صورت، ماهیگیری با بازی های بزرگ می تواند یک فعالیت بسیار گران قیمت باشد، و یکی از مواردی است که ثروتمندان تمایل زیادی به حضور در آن دارند.

فناوری الکترونیک الکترونیک توسعه یافته برای ماهیگیران تجاری به طور فزاینده ای توسط ماهیگیران تفریحی مورد استفاده قرار گرفته است. ماهی یاب ها که به عنوان دستگاه های تهویه یا اکو صداگذار نیز شناخته می شوند، اکنون رایج هستند. سایر وسایل الکترونیکی مورد استفاده برای محدود کردن جستجوی ماهی ممکن است شامل رادار، سونار اسکن رو به جلو یا جانبی، سنسورهای دمای آب و تصاویر دمای سطح دریا به دست آمده از ماهواره ها باشد.

ماهیگیری big fishing زمینی (ساحلی)

در برخی مناطق می توان گونه های بزرگ شکار را توسط ماهیگیران ساحلی که ماهیگیری از کنار ساحل انجام می دهند، صید کرد که احتمالاً سکوهای صخره ای خلیج جرویس در نیو ساوت ولز ، استرالیا شناخته شده ترین آنهاست.ماهی" مارلین سیاه "تا 200 پوند در اینجا توسط ماهیگیرانی که طعمه‌هایی را روی بالن‌ها شناور می‌کنند، شکار شده است. 


تکنیک ها

ترولینگ 

ماهی ها با طعمه های ماهیگیری ( طراحی شده شبیه ماهی مرکب یا طعمه های دیگر) یا طعمه های پشت قایق فریفته و صید می شوند. اغلب از چندین نخ استفاده می شود.

 چامینگ - Chumming

کوبیدن یا تکه تکه کردن، پرتاب کردن طعمه‌های ساخته شده از تکه‌های ماهی طعمه‌دار برای جذب ماهی‌های شکاری بزرگ‌تر انجام می شود. این کار در استرالیا برلی نامیده می شود .

مبارزه با ماهی  - Fighting to fish

هنگامی که یک ماهی به درستی روی یک نخ قلاب می شود، یک کار تا حدودی دشوار است، زیرا اغلب برخورد های اولیه فقط تا حدی ماهی را قلاب می کند، یکی از ماهیگیران سعی می کند نخ را بپیچد. کاپیتان با مانور دادن به قایق کمک می کند تا ماهی در عقب بماند (پشت قایق)، در حالی که سایر اعضای خدمه مسابقه می دهند تا سایر نخ هارا بپیچند و از گره خوردن با ماهیگیری که ماهی می پیچد جلوگیری کنند.


اغلب اوقات، نخ ماهیگیری مورد استفاده برای ماهیگیری ورزشی دارای کرنش شکستگی کمتر از حداکثر نیرویی است که ماهی می تواند به نخ وارد کند. چرخ های ماهیگیری مکانیزم‌های کشش پیچیده و قابل تنظیمی دارند که به نخ اجازه می‌دهند در صورت کشیدن ماهی آن را بکشد، اما کشش مشخص شده را روی نخ نگه می‌دارد. وقتی ماهی ها قلاب می‌شوتد، بیشتر ماهی ها در جهات مختلف گردش می‌کنند، و زمانی که از قایق دور نمی‌شوند، ماهیگیر می‌تواند از فرصت استفاده کند و قرقره نخ را بچرخاند. در نهایت، اگر ماهی خسته شود و نخ را نشکسته باشد، به داخل حلقه وارد می‌شود. با این حال، چالش به همین جا ختم نمی شود. حمل یک ماهی سنگین، قدرتمند و هنوز بسیار زنده روی قایق یک چالش قابل توجه است، مگر اینکه ماهی علامت گذاری شود و رها شود. استراتژی ها عبارتند از: گاف زدن ، کشیدن آن با دست، یا توری برای ماهی های کوچکتر.


با ماهی می توان با صندلی بازی( یک صندلی مخصوص این فعالیت ) یا بدون آن مبارزه کرد. با یک صندلی بازی، ماهی گیر روی یک صندلی طراحی شده مخصوص در قسمت انتهایی قایق می نشیند و ته چوب را در یک پایه روی قایق قرار می دهد. اکثر چوب های استفاده شده در این روش بسیار بلند هستند. مدل‌های قدیمی‌تر و کلاسیک‌تر دارای لبه میله‌ای مستقیم بودند. مدل‌های امروزی‌تر دارای قنداق میله‌ای خمیده هستند که وقتی چوب در پایه قرار می‌گیرد، زاویه مناسب‌تری برای مبارزه با ماهی می‌دهد. با ماهی‌های بزرگ، این هنوز هم می‌تواند چالش قابل‌توجهی باشد، اما ماهیگیری در حالت ایستاده، بدون کمک صندلی و با جایگزینی پایه صندلی با مهار، به قدرت و استقامت و همچنین بدن نیاز دارد. جرم.